Özcan Akyol studeerde journalistiek en enige tijd Nederlands. Naast zijn literaire werk is hij vaste columnist van het Algemeen Dagblad, VARAgids, Nieuwe Revu, 90 Minutes en zeven regionale dagbladen. Daarnaast publiceert hij van tijd tot tijd in in Hard gras en verschillende damesbladen. In september 2011 debuteerde Akyol met het korte verhaal Zero Impact in de bundel WTF? Volwassen worden na 11 september. Dit boek gaat over jongeren die na de aanslagen op 11 september 2001 in New York opgroeien. In oktober 2012 verscheen zijn debuutroman Eus. Het boek gaat over een Turks-Nederlandse jongen uit een gastarbeidersgezin die zich aan zijn achtergrond probeert te ontworstelen. Het werk werd als een gedeeltelijk autobiografische ‘schelmenroman’ gepresenteerd. Eus kreeg voor en bij verschijning veel aandacht in de Nederlandse media. Er werden in een week tijd 10.000 exemplaren verkocht. In februari 2016 verscheen zijn tweede roman, getiteld Turis. Hierin gaat de hoofdpersoon op zoek naar het vermeende dubbelleven van zijn vader, teneinde zijn ouders uit elkaar te drijven. Het boek werd als literaire fictie gepresenteerd, hoewel het verhaal veel gelijkenissen met het echte leven van de schrijver zou vertonen.

In het najaar van 1986 besloten vier trombonestudenten van het Rotterdams Conservatorium om zich diepgaand bezig te gaan houden met het kamermuziekrepertoire voor hun instrument. Ze besloten de wijde wereld in te gaan als Zuid-Hollands Trombone Kwartet. Het eerste concert van de vier jonge trombonisten vond plaats op 17 januari 1987 te Klundert in Noord-Brabant. De vier trombonisten van het eerste uur waren Lorenz Jonckheere, René Mulders, Guido Snel en Hugo van der Wedden. Ter gelegenheid van hun deelname aan het International Philip Jones Chamber Brass Festival te Barcs in Hongarije in 1989 werd de naam veranderd in Nederlands Trombone Kwartet (NTK.) Op dit festival kregen zij de 1e prijs voor de uitvoering van hedendaagse muziek.

Zoals u wellicht zult hebben vastgesteld is er nog maar één trombonist uit de oprichtingstijd actief in het ensemble. Dit als gevolg van enkele bezettingswisselingen door de jaren heen. Zo trad Christian Ansink in 1990 toe tot het NTK. Nog niet genoemde trombonisten die kortere of langere tijd verbonden zijn geweest zijn Nico Nijholt en Wim Stoffer. De huidige bezetting is samen sinds 2004, toen Herman Nass en Dick Bolt de plaatsen innamen van Wim Stoffer en René Mulders. Het Nederlands Trombone Kwartet is door de jaren heen actief geweest op verschillende fronten in vooral Nederland en Duitsland. Zo kwamen radio-, cd- en dvd-producties tot stand, werd regelmatig samengewerkt met Hafabra-orkesten, werden workshops gegeven en werd opgetreden bij herdenkingsdiensten en openingen. Naast enkele themaconcerten werd in 2006 voor het eerst een theaterproductie in samenwerking met René van Haren op de planken gezet.

Mark van der Feen (1972) volgde zijn conservatorium opleiding aan het conservatorium van Amsterdam. In deze periode studeerde hij onder andere bij Rob van Bavel. In 1998 behaalde hij met zeer goed gevolg zijn solisten diploma. Mark participeerde aan concoursen in Nederland, Frankrijk en Zwitserland en behaalde o.a. een 2e prijs tijdens het Classic FM piano concours (1998), tweemaal de Steinway prijs tijdens het Internationale Piano Concours van Montreux (1999, 2002) en diverse publieksprijzen.

Roel Bentz van den Berg studeerde filosofie, maakte 25 jaar programma’s voor de VPRO, en is redacteur van De Gids. Eerder verschenen van hem De luchtgitaar, Dagen van vertrek, Zapdansen (Jan Hanlo Essayprijs 2007) en Engelen in regenjas. In 2016 verscheen zijn nieuwste roman Het naderen van een brug.

Enkele persreacties op Het naderen van een brug:

‘Een langzaam-lezen-boek, want zo origineel en eigenaardig dat je tijd nodig hebt, althans ik wel, om erin te komen. Veel prachtige zinnen en vergelijkingen. […] Ik ben nog steeds verbaasd over de manier waarop Rioel zich een soort hiernamaals, een rijk van dolende pas-gestorvenen, weet voor te stellen – als een hedendaagse Dante of Jeroen Bosch.’ – Oek de Jong

‘Een magnifieke roman.’ – A.F.Th. van der Heijden

‘Dat boek wervelt en swingt, het zit vol ideeën, vooral over de dood en wat een ziel daarmee aan moet.’ – ­ Joyce Roodnat in NRC Handelsblad

Dit is echt absolute top, ook internationaal. Een van de allerbeste boeken van de afgelopen jaren, mocht je het niet kennen, lezen! – Wouter Goddijn

Arita Baaijens is gelauwerd ontdekkingsreiziger, bioloog, schrijfster, inspirator en een bevlogen spreekster. Ze is lid van de Royal Geographical Society en ontving internationale erkenning en prijzen. In 2014 kreeg zij de Women of Discovery Humanity 2014 award en werd door de Spaanse Geografische Sociëteit uitgeroepen tot Traveler of the Year 2014. Zij publiceerde meerdere boeken, waaronder het bekroonde Desert Songs (2008). In januari verscheen Zoektocht naar het paradijs, een onderzoek naar waarheid en werkelijkheid in het hart van Centraal-Azië. Met lezers wisselt de schrijfster graag van gedachten over dit recent verschenen boek.

Over Zoektocht naar het paradijs: Te paard trekt Arita Baaijens door de Altai bergen in het hart van Centraal-Azië, op zoek naar het legendarische paradijs Shambhala. De lokale bewoners beschouwen de natuur als bezield en de reizigster vraagt zich af: Als de wetenschap iets niet kan bewijzen wat voor velen werkelijkheid is, faalt dan de methode of falen die mensen? Een experiment moet uitkomst brengen.

Annejet (Annajetske) van der Zijl is schrijfster en historica. Tot dusver publiceerde ze vier boeken die allemaal bestsellers werden. Drie van haar boeken zijn of worden verfilmd. Annejet groeide op in Friesland. Na het gymnasium studeerde ze eerst kunstgeschiedenis in Utrecht en later massacommunicatie in Amsterdam. Na een Masters International Journalism in Londen kwam ze in 1990 terecht bij de toenmalige Haagse Post. In 1998 debuteerde ze met Jagtlust, over de gelijknamige Gooise buitenplaats die in de jaren vijftig en zestig uitgroeide tot Nederlands meest roemruchte literaire en artistieke broeinest. Eind 1999 nam Annejet ontslag om zich helemaal aan het schrijven van boeken te wijden en in 2002 verscheen Anna, de biografie van Annie M.G. Schmidt. Dit boek werd genomineerd voor de Gouden Uil en de AKO Literatuurprijs en bekroond met de Zeeuwse Boekenprijs. Twee jaar later volgde Sonny Boy. Deze reconstructie van een dramatisch liefdesverhaal tegen de achtergrond van de Tweede Wereldoorlog werd genomineerd voor de AKO Literatuurprijs, de NS Publieksprijs en de M.J. Brusse-prijs en won de Littéraire Witte Prijs. In het voorjaar van 2010 verscheen Bernhard, een reconstructie van de tot dan toe onbekende Duitse achtergrond van Prins Bernhard. Hiermee promoveerde Annejet als historica aan de Universiteit van Amsterdam. Dit boek werd genomineerd voor de Libris Geschiedenis Prijs en de AKO Literatuurprijs en werd bekroond met de M.J.Brusseprijs 2011 voor het beste journalistieke boek.
Op dit moment werkt Annejet aan een levensverhaal dat zich afspeelt tegen het decor van de Amerikaanse en Europese geschiedenis tussen 1875 en 1950. Ze won recent de Gouden Ganzenveer, die jaarlijks wordt uitgereikt aan aan een persoon of instituut vanwege zijn of haar grote betekenis voor het geschreven en gedrukte woord in Nederland.

De muziek wordt verzorgd door Mirjam Welling, viool, en Miriam Burgers, piano. Zij spelen al acht jaar samen. Hun repertoire bestaat behalve uit klassiek werk uit Oost Europese traditionals. Naast musicus zijn Mirjam en Miriam ook pedagoog bij vioolschool Welling.

Geert Mak (1946) groeide op in Friesland. Hij studeerde rechten en sociologie en werkte een tijdje als assistent van de toenmalige PSP-fractie. Hij doceerde enkele jaren Staatsrecht en Vreemdelingenrecht aan de Universiteit van Utrecht. Zijn journalistieke carrière ging van start toen hij in 1975 redacteur werd van het weekblad de Groene Amsterdammer. Vanaf 1985 waren op de VPRO-radio zijn mooie reisreportages vanuit Amerika, Azië en Oost-Europa te horen. Hij was toentertijd ook medewerker bij NRC Handelsblad. In 1992 verscheen De engel van Amsterdam, een anatomische les over de Nederlandse hoofdstad en tegelijk een serie portretten van de bewoners. Drie jaar later volgde Een kleine geschiedenis van Amsterdam die in 1996 genomineerd werd voor de Gouden Uil.

De echte doorbraak bij een breed publiek kwam met Hoe God verdween uit Jorwerd (1996), een zo langzamerhand klassieke beschrijving van de snelle teloorgang van de Europese boerencultuur. Hiervoor kreeg hij de Henriëtte Roland Holstprijs. Maks meest populaire boek is De eeuw van mijn vader (1999). Hierin verweeft hij de geschiedenis van Nederland in de twintigste eeuw nauw met zijn eigen familiegeschiedenis. Voor dit boek won Geert Mak in 2000 de NS Publieksprijs. In 1999 reisde hij voor NRC Handelsblad kriskras door Europa en publiceerde iedere dag een notitie op de voorpagina van de krant. In 2004 verscheen In Europa. Voor de tweede keer won Geert Mak de NS Publieksprijs.

In 2004 publiceerde hij, na de moord op Theo van Gogh, een tweetal pamfletten waarin hij de journalistiek aanpakte: Gedoemd tot kwetsbaarheid en, als reactie op zijn critici, Nagekomen flessenpost. Hij haalde daarin fel uit tegen, wat hij noemde, ‘de handelaren in angst’. Geert Mak bekleedde tussen 2000 en 2003 namens de stad Amsterdam het ambt van bijzonder hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam in de grootstedelijke problematiek, de zogenaamde Wibautleerstoel. In augustus 2012 verscheen Reizen zonder John. Mak volgt daarin het spoor van de legendarische schrijver John Steinbeck.

Alexander Münninghoff (1944) studeerde Slavische taal- en letterkunde aan de Universiteit Leiden en aan de Universiteit van Amsterdam. Münninghoff werkte indertijd voor de MID als instructeur Russisch. Als journalist was hij tussen 1986 en 1991 correspondent in Moskou voor de Haagsche Courant. Voor dezelfde krant was hij oorlogscorrespondent in Cambodja en El Salvador. Verder versloeg hij de Eerste Golfoorlog tussen Iran en Irak. In 2014 publiceerde hij de bewogen geschiedenis van zijn familie onder de titel De stamhouder. Een familiekroniek. Voor dat boek ontving hij op 25 oktober 2015 de Libris Geschiedenis Prijs.

P.F. Thomése is een van de veelzijdigste schrijvers van ons taalgebied; romancier, essayist, polemist, verhalenverteller, ironicus en scherp cultuurcriticus: onverschrokken en trefzeker en altijd weer verrassend. Zijn nieuwste boek ‘De weldoener’ wordt verwacht een week voor zijn komst naar Bussum. Hij is veelvuldig genomineerd en bekroond met onder meer de ako Literatuurprijs en de Bob den Uylprijs, en in meer dan twintig talen vertaald.

Nelleke Noordervliet werd op 6 november 1945 in Rotterdam geboren. Haar vader was automonteur, haar moeder huisvrouw. Vader was rooms-katholiek, moeder van oorsprong protestant met een sterk socialistische inslag. Als eerste van de familie mocht Nelleke Noordervliet ‘doorleren’. Op het r.k.Lyceum voor meisjes ‘Maria Virgo’ deed ze gymnasium A. Daarna studeerde ze Nederlands te Leiden en Utrecht. Haar studie sloot ze cum laude af. Na een tamelijk grillige carrière bij een wetenschappelijke uitgeverij, in het onderwijs en in de politiek als gemeenteraadslid voor de Partij van de Arbeid, debuteerde ze als auteur in 1987 met Tine of De dalen waar het leven woont. Haar werk werd een paar maal genomineerd en in 1994 ontving ze de Multatuliprijs voor De naam van de vader. Ze was gastschrijver aan de universiteiten van Groningen, Leiden, Delft en Berlijn en aan de Sorbonne te Parijs. Ze publiceert verhalen, essays, lezingen en columns in weekbladen en tijdschriften. Met enige regelmaat is ze te gast bij radio- en televisieprogramma’s.

Pauline Broekema werd in 1954 geboren in de stad Groningen. Ze groeide op in een huis vol boeken. Dagelijks werden tenminste vijf kranten gelezen. Een opvoeding in de traditie “onderzoekt alles en behoudt het goede”, legde de basis voor een brede belangstelling. “Ik wil nog steeds alles weten.” Na het eindexamen havo ging ze de journalistiek in. Werkte bij Boom Pers, het Noordhollands Dagblad en Hier en Nu-radio van de NCRV. Sinds 1984 is ze redacteur-verslaggever bij de NOS. Daarnaast schrijft ze. “Het schenkt me de extra verdieping waar ik naast mijn baan bij het Journaal behoefte aan heb.” Recent verscheen haar roman ‘Het Boschhuis’. Pauline is getrouwd, moeder van drie kinderen en woont in het Gooi.

Joke Hermsen (1961) studeerde literatuur en filosofie. Ze schreef diverse romans, zoals Het dameoffer (1998), Tweeduister (2001), De profielschets (2004), De liefde dus (2008) en Blindgangers (2012). Eind 2009 verscheen haar essaybundel Stil de tijd. Pleidooi voor een langzame toekomst. Dit boek beleefde binnen enkele maanden menige herdruk en werd eveneens bekroond met de Jan Hanlo Essayprijs 2011. In 2010 verscheen haar essay Windstilte van de ziel. Hierin behandelt ze thema’s als technostress, nihilisme en vechtscheidingen. In 2014 verscheen de essaybundel Kairos, Een nieuwe bevlogenheid.’ Hermsen won diverse literaire prijzen.

Herman Pleij is emeritus hoogleraar Historische Nederlandse Letterkunde – gespecialiseerd in de literatuur van de Middeleeuwen. Hij promoveerde in 1979 op Het Gilde van de Blauwe Schuit. Literatuur, volksfeest en burgermoraal in de late middeleeuwen, herdrukt in 1983. Deze studie gaat in het bijzonder over carnavalsteksten en de betekenissen van het tijdelijk vestigen van omgekeerde werelden. Daarna volgden talloze publicaties. Pleij is ook bekend van radio en televisie. Hem wordt vaak om historisch commentaar gevraagd bij belangwekkende nationale gebeurtenissen. Verder is hij ook nog Bussumer en speelde in zijn jonge jaren als semi-prof bij voetbalvereniging ’t Gooi.

De leden van het blazersensemble zijn afkomstig van Holland Symfonia, het orkest van het Nationale Ballet en de Nederlands Danstheater. Het orkest speelt per seizoen ruim 100 voorstellingen in het Muziektheater Amsterdam. Het orkest is een samenvoeging van het Balletorkest en het Noordhollands Philharmonisch Orkest. Die fusie is een gevolg van de dramatische bezuinigingen van de laatste jaren. De laatste concerten van het Noordhollands Philharmonisch Orkest betroffen een bijdrage aan het tv-programma Maestro, waarin min of meer bekende Nederlanders als dirigent voor dit orkest hun kunsten konden vertonen zoals Tanja Jess, Catherine Keyl en Lenette van Dongen. Het ensemble staat o.l.v. Joris Wiener, klarinettist/basklarinettist van Holland Symfonia.

Jan Brokken (1949) is schrijver van romans, reisverhalen en literaire non-fictie. Hij debuteerde met De provincie en schreef onder andere De regenvogel, De blinde passagiers, De droevige kampioen, Mijn kleine waanzin, Waarom elf Antillianen knielden voor het hart van Chopin en In het huis van de dichter. Veel van zijn romans zijn in diverse talen vertaald en verfilmd. Als schrijver heeft hij internationale faam verworven – The New York Times prees Jungle Rudy als een meesterwerk van verhalende non-fictie. Met Baltische zielen schreef hij een baanbrekend en grensverleggend boek, met De vergelding bereikte hij een breed en groot publiek.

Trio C tot de derde. Een wat cryptische naam voor een trio dat bestaat uit: Carel den Hartog – viool, Coos Lettink – accordeon en Caspar Terra – klarinet. Drie heren wier namen met een C beginnen. Vandaar. Zij spelen niet alleen klezmer maar ook zigeuner en veel eigen composities die met beide een link hebben.

Sommige delen van ons brein moeten waken terwijl we slapen. Ze beginnen vreemde verhalen te spinnen. Je moet een examen over doen waar je al lang geleden voor geslaagd bent. Je rent naar treinen die je niet haalt. Je ontmoet mensen die niet meer leven. Je staat opeens naakt tussen je collega’s. Hoe zit dat? Psycholoog Douwe Draaisma (1953) denkt over zulke vragen na. Hij is gespecialiseerd in de aard en mechanismen van het menselijk geheugen. Draaisma is bijzonder hoogleraar in de geschiedenis van de psychologie aan de Rijksuniversiteit Groningen. Hij schreef een aantal zeer succesvolle boeken die veelvuldig zijn vertaald. Met zijn Waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt (2001) won hij meerdere prijzen. Recent verscheen zijn boek De dromenwever.

Trocadero is in 1977 opgericht door enkele gerenommeerde musici die grote liefde hebben voor het salonreportoire. Deze muziek was populair rond 1900 en werd vooral in restaurants gebracht. De leden van Trocadero zijn Ernö Olah (viool), Jouke van der Leest (viool), Monique Bartels (cello), Wim van der Beek (contrabas) en Paul Prenen (piano).

Charlotte Mutsaers (1942), schrijfster en beeldend kunstenaar, debuteerde in 1983 met Het circus van de geest, waarna meer dan tien romans en essaybundels volgden. Vele prestigieuze prijzen werden haar toegekend. Ze wordt gerekend tot de inventiefste en betoverendste schrijvers in het Nederlandse taalgebied. Ze was de eerste gast in het programma Zomergasten.

Peter Brusse (1936), Bussumer, is een oude bekende bij de Spieghelavonden. Hij was correspondent in Londen en hoofdredacteur van het NOS-journaal. Hij publiceerde diverse boeken over Engeland.

De sopraan Maja Roodveldt zong verscheidene operarollen onder leiding van o.a. Hartmuth Haenchen en Jaap van Zweeden. Zij maakt deel uit van het Groot Omroep Koor. Kerstin Scholten is harpiste bij de Radio Kamer Filharmonie. Ze speelde met bijna alle Nederlandse symfonieorkesten. Maja en Kerstin brengen samen een programma van Schotse en Engelse folksongs, waarvan zij ook een CD opnamen.

Victor Cornelis Johannes (Vic) van de Reijt (Breda, 31 juli 1950) is uitgever, publicist, muziekkenner en, naar eigen zeggen “hoeder van bedreigde muzieksoorten”.

Van de Reijt studeerde Nederlands aan de UvA. Hij werd redacteur van het studentenweekblad Propria Cures en na zijn studie enige tijd leraar Nederlands. Hij is uitgever bij Nijgh & Van Ditmar, waar hij in 1994 het romandebuut van Arnon Grunberg, “Blauwe Maandagen” het licht deed zien. Hij publiceerde talrijke artikelen over het leven en werk van Willem Elsschot en schreef een biografie over deze auteur, die in 2011 uitkwam bij uitgeverij Athenaeum. Van de Reijt heeft een grote affiniteit met het light verse. In 1982 publiceerde hij “Ik wou dat ik twee hondjes was”, een bloemlezing van Nederlandse nonsens- en plezierdichters. Bij de twintigste druk in 2003 werd dit boek herzien en aangevuld.

Paul van der Feen wordt algemeen beschouwd als een van Nederlands beste jonge saxofonisten. Als lid van een buitengewoon muzikaal gezin, groeide Paul al musicerend op met zijn broers Mark, Matthijs en Clemens met wie hij het met prijzen overladen Feenbrothers Quartet vormde. Paul begon op 16 jarige leeftijd zijn studie aan het Conservatorium van Amsterdam en beëindigde deze bij Bob Mintzer in New York. Tijdens deze jaren exploreerde Paul verschillende muziekstijlen zoals funk, fusion en klassiek en speelde met talloze jazz musici en formaties uit de binnen en buitenland waaronder het Jazz Orchestra van het Concertgebouw en het Clazz Ensemble. In 2004 was Paul prijswinnaar op de prestigieuze White Foundation World Saxophone Competition in London. Tegenwoordig is Paul een van de solisten van het Metropole Orkest en speelde in die hoedanigheid onder andere met John Scofield, Bob Brookmeyer, Kenny Werner en Terence Blanchard. Als bandleider maakte Paul drie cd`s en als “sideman” is Paul inmiddels te beluisteren op verschillende cd`s en dvd`s waaronder met Elvis Costello, Trijntje Oosterhuis, Paula Morelenbaum en John Scofield.

Mark van der Feen volgde zijn conservatorium opleiding aan het conservatorium van Amsterdam. In deze periode studeerde hij onder andere bij Rob van Bavel. In 1998 behaalde hij met zeer goed gevolg zijn solisten diploma. Mark participeerde aan concoursen in Nederland, Frankrijk en Zwitserland en behaalde o.a. een 2e prijs tijdens het Classic FM piano concours (1998), tweemaal de Steinway prijs tijdens het Internationale Piano Concours van Montreux (1999, 2002) en diverse publieksprijzen. Ook heeft Mark zijn eigen repertoire dat hij eind dit jaar ten gehore bracht in diverse steden en waarmee hij komend jaar verschillende zalen in Nederland zal aandoen. Tijdens deze piano solo concerten speelt hij o.a. de ‘Rhapsody in Blue’ en weet hij als geen ander klassieke muziek en jazz met elkaar te combineren.

A.L. Snijders (1937) verwierf bekendheid met de verschijning van het boek ‘Belangrijk is dat ik niet aan lezers denk’ uit 2006, een bundeling zogenaamde zkv’s (zeer korte verhalen). Na dat eerste boek verschenen de zkv-bundels ‘Bordeaux met ijs’ en ‘Vijf Bijlen’. Ook publiceerde Snijders de brievenboeken ‘Heimelijke vreugde’ 1 en 2.

Zijn stukjes in de zkv-bundels worden gekenmerkt door een nauwkeurig en geheel eigen taalgebruik. Tommy Wieringa roemde de schrijver ooit door te stellen dat Snijders ‘de meester van de eenharig penseel’ is.

Eind 2010 ontving A.L. Snijders de Constantijn Huygens-prijs voor zijn hele oeuvre.

Het Mieke Honingh Ensemble zal deze Spieghelavond muzikaal omlijsten. Het ensemble kent een ongebruikelijke bezetting: viool, altviool, cello, fluit en gitaar. Alle leden met uitzondering van Peter Floor maken deel uit van het Metropole Orkest. Het zijn: Mieke Honingh – altviool, Vera van der Bie – viool, Annie Tangberg – cello, Mariel van den Bos – fluit en Peter Floor – gitaar.

Het repertoire dat ze deze avond zullen gaan spelen zal bestaan uit werken van o.a. A. Piazzolla, W.A. Mozart en P. Floor.

Gerbrand Bakker (1962) groeide op als boerenzoon in Wieringerwaard. Na zijn studie Nederlands liet hij zich in 2003 omscholen tot hovenier. Na een etymologisch woordenboek voor kinderen schreef hij in 1999 de jeugdroman Perenbomen bloeien wit. Pas in 2006 verscheen zijn volwassen prozadebuut: de roman Boven is het stil waarvan de openingszin ‘Ik heb vader naar boven gedaan’ nu al klassiek is. De roman over de zwijgzame boerenzoon Helmer die zijn vader naar boven doet, werd genomineerd voor enkele literaire prijzen, waaronder de Libris, en bekroond met het Gouden Ezelsoor en de Debutantenprijs. Intussen zijn de vertaalrechten voor deze oerhollandse roman aan negen landen verkocht, waaronder Korea en Turkije. In 2009 verschenen Ezel, schaap en tureluur en Juni, volgens Gerbrand Bakker zelf: “een boek over feest en dood, kermis en ellende, draaimolens en begraafplaatsgereedschappenhuisjes”. Zijn laatste boek is De omweg uit 2010. Lees meer over en van Gerbrand Bakker op www.gerbrandsdingetje.nl. (bron: VPRO boeken)

Peter Brusse (Rotterdam, 1936) studeerde rechten aan de UVA. Als werkstudent vervulde hij kleine rollen vervullen bij het Rotterdams Toneel en de Toneelgroep Centrum. Vanaf 1962 was hij twee jaar redacteur van de Haagse Post. Van 1964-1985 was hij Londens correspondent van de Volkskrant en voor het NOS-journaal. Brusse werd in 1985 hoofdredacteur van het NOS-journaal, en bleef dat tot 1987. Van 1987 tot 1995 was hij adjunct-hoofdredacteur van Elsevier. Peter Brusse levert bijdragen aan radio (OVT van de VPRO), televisie en kranten (de Volkskrant). Hij publiceerde onder meer: Neem nou Londen (1968), Engeland bestaat niet (1971), De uithoeken van Europa (1991) en Met vlindernet door swinging Londen (2005).

Quartet Quinetique: Wie zegt dat strijkkwintetten stoffig en saai zijn? Wie zegt dat ze alleen maar serieuze concerten geven waar je doodstil moet blijven zitten? Wie kennis heeft gemaakt met Quartet Quinetique weet dat het ook anders kan. Het Quartet Quinetique bestaat uit Vera van der Bie (viool), Peter Grond (viool), Adriaan Breunis (altviool) en Jur de Vries (cello).

Joyce Roodnat (1955) studeerde Nederlandse taal- en letterkunde. Zij schreef jarenlang voor NRC-Handelsblad en Skoop over film en theater. Haar passie is wandelen, waarover zij in NRC de wekelijkse column Aan de wandel schrijft. Zij publiceerde diverse boeken, waaronder de romans ’t Is zo weer nacht en Sterrenschot. In 2010 verscheen haar Vrouwen zijn leuker.

Het Amsterdam Viola Quartet bestaat uit Esther Apituley, Mieke Honingh, Ernst Grapperhaus en Rogier van der Tak. Zij spelen werken van Telemann, Krijn, Horsthuis, Apituley.

Willem Jan Otten is schrijver/dichter, met een veelzijdig oeuvre van poëzie, verhalend proza, toneel, kritieken, artikelen, beschouwingen en essays. Met muzikale bijdragen van het Viola Quartet uit Amsterdam: de violisten Esther Apituley, Rogier van der Tak, Mieke Honingh en Ernst Grapperhaus.

De eerste Spieghelavond.

Herman Pleij is emeritus hoogleraar Historische Nederlandse Letterkunde en is bekend van radio en televisie. Deze lezing wordt omlijst met muziek van Maja Roodveldt – sopraan – en Kerstin Scholten – harp.